Het is 2025 en dus is AI niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven, zeker niet voor degenen die nog werkzaam zijn. Ik dacht dus, laat ik chatgpt vragen waar Das Morgenrot over gaat, het eerste lied dat wij gisteravond zongen.

Het ochtendlicht staat symbool voor:

– Een nieuw begin

– De dood of het hiernamaals, het moment vlak voor iemand heengaat

– Opoffering, zoals van een soldaat die voor zijn land sneuvelt

Het lied stamt waarschijnlijk uit de 19e eeuw en zie hier, hoe actueel is de symboliek van dit lied ook heden ten dage nog. Is het niet wonderlijk dat zo’n lied zo tijdloos is? De vergankelijkheid van het leven, de hoop op een nieuw bestaan of vrede na de dood, troost in de natuur of in een hogere macht, thematiek die velen van ons ook nu ervaren. 

Maar een avondje zingen bij TM is echter niet zwaar, het is het leven. Zo ook ons laatst gezongen lied van Toon Hermans, zijn Medley. Een prachtige ode aan diezelfde vergankelijkheid, maar ook aan de liefde, aan vreugde in kleine dingen, aan herinneringen aan mooie momenten en dat op een wat absurdistische humorvolle manier.

Dit alles en andere liedjes zoals hieronder aangegeven zongen we met een relatief klein gezelschap. 7 bassen, 6 1e en 5 2e tenoren en 11 baritons. Overigens, in opdracht van de stemgroep oudste te vermelden: ‘Ook zonder de mooie stemgeluiden van Gijs, zakten de 1e tenoren niet door het ijs’, een waarheid als een koe. 

Hoe fijn dat John van Voorst (die luid applaus in ontvangst mocht nemen) er de hele avond bij was en hij zal het met schrijver eens zijn dat je ook met een kleinere bezetting tot prachtige muziek komt. Nu helpt het dat wij gezegend zijn met een topdirigent, alhoewel Rijkswaterstaat daar lak aan heeft, ze moest net als ieder ander via een omleiding naar het zuidwesten rijden. Dat gaf Martin dan weer de kans om het welbekende kawalawastistastista met ons te oefenen, toch wel erg prettig dat hij altijd weer bereid is om voor de groep te gaan staan mocht het nodig zijn!

Mededelingen:

• Welkom aan allen, maar in het bijzonder aan John. En Mariette, namens ons allen nogmaals gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder.
• Johan (dN), wat vervelend dat je rikketik weer protesteert, jij verblijft momenteel in het ziekenhuis in Nieuwegein voor onderzoek, we hopen je snel weer in ons midden te hebben.
• Gerrit (H) is geopereerd aan een gezwel in de dunne darm. Gelukkig is hij weer thuis om te herstellen. Wij wensen je alle sterkte toe Gerrit en ook jou hopen we snel weer de hand te kunnen schudden
• Steve, wat fijn dat jij van plan bent om volgende week weer te komen zingen en we hebben ons laten vertellen dat je een bliksemaktie opzet om helemaal bij te zijn voor onze reis naar Den Bosch. De bassen in het bijzonder en wij allen in algemene zin kijken uit naar je terugkomst
• Peter (S) groet ons allen en wij groeten jou uiteraard terug Peter. Wij missen jou net zoveel als jij ons, hou vol maat.
• Wat het reisje betreft, helaas hebben Stef en Ernst zich afgemeld. Hoe spijtig ook, maar beiden zijn niet meer in staat om zo’n hele dag mee te maken. Sterkte allebei.
• Een reminder aan allen die de datumprikker nog niet hebben ingevuld, doe het svp snel. Het betreft ons laatste samenzijn voor de zomervakantie, in de binnentuin van het appartement waar Jan Heerink woont. Er volgt nog info over de te dragen kleding

Gezongen:

Het eerste deel van de repetitie wordt door Mariette besteed aan liederen die geschikt zijn voor in de kerk in Den Bosch.

136 zoals hierboven beschreven

36 denk aan de late s in justuuuuuus

196 denk er vooral aan om in tellen te denken en niet in 8e maten, legato. En laten we waken voor te langzaam, 2e couplet ging al beter

195 bassen, volg het tempo. En voor allen, geen NEL maar een lichte nel. We zijn mooi op toon gebleven

158 in het tempo van een italiaanse processie. Dei spreken we niet uit als del, ook niet dei, maar dej. Mariette constateerde dat we ernstig gedetoneerd waren, wat natuurlijk een grote schok was. Kortom, niet afzakken. Het experiment waarbij tenoren en bassen naar elkaar toe zongen werkte heel goed.

Na de pauze zorgde lichtman Patrick, mompelend ‘wie mij volgt zal nooit in het duister staan’, voor extra verlichting. Daarna werkten we geruime tijd aan 74 en 197

74 Bert was vorige week in het klooster in Limburg, alwaar allerlei muzikanten door elkaar heen aan het werken waren en onze 1e uitvoering van dit lied deed hem hier sterk aan denken. Kortom, we rommelden wat aan 😉 Maar allengs ging het beter en de bassen kregen zelfs applaus voor de wijze waarop zij pagina 2 vertolkten

197 hier is nog genoeg aan te schaven, dus pak allen noteworthy erbij, hij is nog niet uitvoeringswaardig. Oefen dan ook op de juiste ‘peerrrrr’

Denk allen svp nog even aan pakkende slogans voor de ledenwervingsactie na de zomer!

Volgende week richten de bassen de ruimte in.

Fijn weekend en zoals altijd, veel zangplezier,

Tony